Dostępność architektoniczna
Obiekt Muzeum Wsi Opolskiej w Opolu, to teren na którym zlokalizowane są obiekty budowlane administracyjne, techniczne oraz zabytkowe (służące do celów edukacyjnych — zwiedzania).
Budynki architektury drewnianej Muzeum usytuowane są na wolnym powietrzu i stanowią reprezentatywną ilustrację warunków bytu ludności wiejskiej, zamieszkałej w okresie od XVIII do pocz. XX wieku na terenach nad Odrą. Zasadniczą część kolekcji muzealnej stanowią obiekty architektury wiejskiej, przeniesione do muzeum i odbudowane.
Najliczniej reprezentowane są budynki mieszkalne i gospodarskie, stodoły, spichlerze.
Zabytkowe obiekty nieruchome są uzupełnione kolekcją przedmiotów i urządzeń, charakterystycznych dla gospodarki rolniczej, hodowlanej, rzemiosła i życia codziennego mieszkańców wsi opolskiej. Zabytki te stanowią wyposażenie udostępnionych do zwiedzania dawnych wnętrz mieszkalnych, gospodarczych i usługowych.
Przestrzeń parkowa oraz obiekty posiadają bariery architektoniczne. Dla osób samodzielnie poruszających się na wózkach oraz ze względu na dużą liczbę trudnych do wykrycia za pomocą laski miejsc, czy też wysokich progów trudnych do pokonania dla osób z dysfunkcją ruchową, rekomendujemy zwiedzanie z osobą towarzyszącą lub z przewodnikiem.
Udogodnieniem są tekstowe opisy audiodeskryptywne oraz tyflografiki wybranych obiektów ekspozycji muzealnej:
wiatraki z regionu opolskiego: wiatrak z Grotowic, wiatrak z Dobrzenia Wielkiego;
gospodarstwo gburskie z regionu opolskiego: młyn wodny z Siołkowic Starych, stodoła
z Dąbrówki Dolnej, chałupa z Antoniowa, spichlerz z Ligoty Górnej oraz szopa z Bogacicy Nowej;
kościół z Gręboszowa – region namysłowski;
gospodarstwo wiejskie z regionu oleskiego – chałupa z Radłowa;
kuźnia z Ziemiełowic – region namysłowski;
chałupa ze Sternalic z regionu oleskiego.
Przewodnicy (opiekunowie ekspozycji) znajdujący się w terenach ekspozycyjnych muzeum udzielają informacji na temat zbiorów, materialnego i niematerialnego dziedzictwa regionu. Osoby te zostały przeszkolone w zakresie obsługi turysty niepełnosprawnego.
Osoby z dysfunkcjami wzroku mają możliwość zapoznania się z tyflografikami przedstawiającymi niektóre obiekty wchodzące w skład ekspozycji stałej. Tyflografiki i ich opisy dostępne są u przewodników (opiekunów ekspozycji).
Budynek Administracyjny
wejścia do budynku – od strony ulicy Wrocławskiej przez automatycznie otwierane, szklane drzwi, bez schodów. W hallu budynku rozmieszczone są poziome oznakowania dla osób niepełnosprawnych prowadzące do kasy, toalet, sali audiowizualnej oraz w kierunku zwiedzania.
wnętrze – dwa poziomy, brak windy.
dostosowania – możliwość skorzystania ze schodołaza w celu wejścia na piętro budynku, zwiedzający ma prawo wejścia z psem asystującym, w hallu budynku znajduje się interaktywna tablica z planem terenu zwiedzania przystosowana dla osób słabowidzących i niewidomych. W budynku znajduje się toaleta przystosowana do dla osób niepełnosprawnych.
